De oceanen en zeeën rond Europa bieden nieuwe kansen voor groei en banen om de Europa 2020-doelstellingen te halen. Om dit potentieel het best aan te boren, moeten we meer weten over wat er zich in zee afspeelt. De Europese Commissie stelt voor om uiterlijk in 2020 een digitale zeebodemkaart van de Europese wateren te maken door alle bestaande gegevens samen te brengen in één samenhangende gegevensbank die voor iedereen toegankelijk is. Met een groenboek over "Mariene kennis" dat vandaag is aangenomen, start de Commissie een raadpleging over hoe dit kan worden bereikt. In het groenboek wordt een aantal vragen gesteld zoals "hoe kunnen de huidige inspanningen van de lidstaten worden geïntegreerd in een gemeenschappelijke EU-inspanning?", "hoe kunnen goedkopere waarnemingstechnologieën worden ontwikkeld?" en "hoe kan de particuliere sector bijdragen?". De raadpleging loopt tot en met 15 december 2012.
De nieuwe naadloze digitale multiresolutiekaart van de Europese wateren moet de hoogst mogelijke resolutie hebben en topografie, geologie, habitats en ecosystemen beslaan. Een en ander moet gepaard gaan met toegang tot actuele waarnemingen en informatie over de fysieke, chemische en biologische staat van de waterkolom, met daarmee verband houdende gegevens over de impact van menselijke activiteiten en met oceanografische prognoses. Al deze zaken moeten gemakkelijk toegankelijk, interoperabel en vrij van gebruiksbeperkingen zijn. Tegelijk moet door een duurzaam proces de doelmatigheid ervan steeds verder worden verbeterd zodat de lidstaten het potentieel van hun mariene observatie-, monsternemings- en meetprogramma's zo goed mogelijk kunnen benutten.
Commissaris voor Maritieme zaken en Visserij Maria Damanaki: "De Europese economie is gebaat bij een meer gestructureerde benadering van mariene kennis. Hierdoor kan het concurrentievermogen van de Europese kust- en offshore-industrie met 300 miljoen euro per jaar verbeteren en kunnen voor nog eens 200 miljoen aan nieuwe kansen per jaar worden geschapen. De baten van minder onzekerheid zijn moeilijker te berekenen, maar als we de onzekerheid over de toekomstige stijging van het zeepeil met 25 % per jaar kunnen verminderen, levert dat de Europese kustbeschermingsinstanties naar schatting een besparing van nog eens 100 miljoen euro per jaar op. Uit een eerste reeks proefprojecten is gebleken dat deze benadering werkbaar is. Wij zullen voortbouwen op de lessen die we daaruit hebben geleerd".
De zeeën en oceanen rond Europa kunnen interessante, zinvolle banen scheppen die aan de verwachtingen van onze jonge mensen beantwoorden. Ze kunnen de schone energie verschaffen die we nodig hebben als we een klimaatcatastrofe willen voorkomen. Ze kunnen eiwitten leveren voor een gezonde voeding. Ze kunnen een bron zijn van farmaceutische producten of enzymen van organismen die in de meest extreme omstandigheden op het gebied van temperatuur, duisternis en druk leven waarmee het leven op aarde wordt geconfronteerd. Door diepzeemijnbouw kunnen ze ook een antwoord bieden op de groeiende wereldwijde honger naar grondstoffen.
Deze nieuwe kansen voor blauwe groei en banen zijn te danken aan twee ontwikkelingen. Ten eerste zet een tekort aan beschikbaar land en zoet water de mens ertoe aan opnieuw de blik te richten naar de hulpbronnen in de 71% van het aardoppervlak die door zout water wordt bedekt. Ten tweede kunnen de snelle ontwikkelingen op het gebied van onderwaterobservatie, telemanipulatie en bouwtechnologie, die voornamelijk in de aardolie-industrie zijn gerealiseerd, door een reeks andere opkomende industrieën in uiteenlopende oceanografische en meteorologische omstandigheden worden ingezet.
Om dit potentieel te benutten, moeten alle mogelijke investeringen eenvoudiger worden gemaakt. De kosten moeten worden verlaagd, de risico's moeten worden beperkt en innovatie moet worden gestimuleerd. De expansie van de blauwe economie moet duurzaam verlopen. De hulpbronnen zijn omvangrijk, maar niet onuitputbaar. Daarom moeten we de huidige toestand van de zee kennen en weten hoe deze in de toekomst zou kunnen veranderen. We moeten weten hoe het veranderende klimaat de oceanen zal beïnvloeden en vice versa.
Momenteel zijn de gegevens in handen van honderden instellingen in Europa. Het is moeilijk om de gegevens over een bepaalde parameter in een bepaald gebied te vinden, ingewikkeld om toestemming te krijgen om deze te gebruiken en tijdrovend om incompatibele gegevens uit verschillende bronnen tot een samenhangend beeld samen te voegen. Hierdoor worden mariene exploitanten op kosten gejaagd en komen veel potentiële activiteiten nooit van de grond.
De Commissie wil met de lidstaten samenwerken om de beschikbare middelen en mechanismen samen te brengen en zo die kennis ter beschikking te stellen van bedrijven, overheidsinstanties, onderzoekers en de rest van de samenleving.
Achtergrond
Uit de mededeling van de Commissie "Mariene kennis 2020" van september 2010 is gebleken dat een beter beheer van mariene waarnemingen en gegevens de kosten van activiteiten op zee kan verlagen, innovatie kan stimuleren en de onzekerheid over het toekomstige gedrag van de zee kan verminderen.
Via een eerste reeks voorbereidende acties in het kader van het geïntegreerd maritiem beleid van de EU zijn prototypes van gegevensplatforms opgezet die toegang bieden tot mariene gegevens van Europese overheidsinstanties. 53 organisaties zijn samengebracht in zes thematische groepen: hydrografie, geologie, fysica, chemie, biologie en fysieke habitats. Tezelfdertijd is in het kader van het Europees programma voor monitoring van de aarde (GMES) een mariene dienst opgezet die gebruikmaakt van satelliet- en in‑situgegevens om oceanografische prognoses te verschaffen en is via het EU-kader voor gegevensverzameling een proces in gang gezet om op gestructureerde wijze visserijgegevens te vergaren. Ook de lidstaten van de EU zijn actief op deze gebieden.
Meer informatie:
Koppeling naar Mariene kennis: http://ec.europa.eu/maritimeaffairs/policy/marine_knowledge_2020/index_en.htm
Koppeling naar raadpleging: http://ec.europa.eu/dgs/maritimeaffairs_fisheries/consultations/marine-knowledge-2020/index_en.htm
Bron : © Europese Unie, 1995-2012