Aangepaste procedures ontwikkelen om te meten wat echt telt, dat was het opzet van het doctoraatsonderzoek van ir. Christof Olivier van de vakgroep Informatietechnologie van de Universiteit Gent. En wat echt telt is de werkelijke blootstelling aan elektromagnetische straling.
Beschermen tegen overmatige blootstelling aan elektromagnetische straling
Sedert een tiental jaar schieten basisstations voor mobiele communicatie (o.a. gsm-masten, maar bvb. ook stations voor UMTS, en andere draadloze communicatietechnologien) als paddestoelen uit de grond. Om de bevolking te beschermen tegen overmatige blootstelling aan elektromagnetische straling, werd er door verschillende autoriteiten een regelgevend kader uitgewerkt. Standaardisatie-organisaties hebben op hun beurt verschillende berekenings- en meetprocedures ontwikkeld, om dit regelgevend kader praktisch op te leggen.
"De huidige normen, standaarden en meetprocedures zijn echter gebaseerd op worst-case scenario's i.p.v. op de werkelijke blootstelling", zegt ir. Olivier. Dat betekent dat naast de medische veiligheidsmarges, die de onzekerheid over de impact van straling op het menselijk lichaam moeten dekken, er nog een extra marge bijkomt. Voor verder ook medisch onderzoek en beleid is het nuttig een beter zicht te hebben op de werkelijke blootstelling.
In zijn doctoraat beschrijft Olivier op welke manier dat inzicht bekomen kan worden. Zo moet de variatie van de straling in de tijd beter gekarakteriseerd worden, moet er op verschillende posities gemeten worden, en moeten enkele extra variabelen in de metingen opgenomen worden. En van de resultaten van het doctoraat is dan ook de ruimtelijke verdeling van de blootstelling in verschillende omgevingen (stedelijk, binnenshuis, buitenshuis) door middel van een analytische modellering van de opname van de elektromagnetische straling in het menselijk lichaam onder complexe omstandigheden.
Veiligheidszone afbakenen
Daarnaast ontwikkelde Olivier een eenvoudige berekeningsmethode om een veiligheidszone rond basisstationantennes af te bakenen, en stelt hij een praktische procedure voor om na te gaan of de aanwezige blootstelling zelfs onder de slechtst mogelijke omstandigheden aan de normen voldoet. De combinatie van eenvoudige simulaties en breedband- en frequentie-selectieve metingen zorgen voor een meetprocedure die accurate resultaten genereert, en tegelijk slechts beperkte middelen en meettijd vergt.
Bron : Universiteit Gent