In de strijd tegen de klimaatverandering en de verzuring van de oceanen is het internationale verdrag voor de bescherming van het Noordoost-Atlantische gebied (OSPAR) aangepast. Het OSPAR-verdrag ontstond door het samenvoegen en aanpassen van de Oslo-conventie over afval in zee (1972) en de Parijs-conventie over vervuiling op het land als oorzaak van vervuiling op zee (1974).
Dankzij de aanpassingen in dit verdrag is het voortaan mogelijk om CO2 onder de zeebodem op te slaan. Daarnaast wordt het probleem van afval in zee verder aangepakt.
Vanaf nu zijn er dus regels voor de opslag van het broeikasgas CO2 in de diepe ondergrond onder de zeebodem. De OSPAR-conferentie heeft strikte voorwaarden en richtlijnen geformuleerd om dat op een milieuverantwoordelijke manier te doen. De risico's voor het zeemilieu worden zo tot een minimum beperkt.
Deze wijziging van het OSPAR-verdrag maakt de weg vrij voor grootschalige opslag van CO2.
Bovendien zijn er belangrijke beslissingen genomen over de bestrijding van afval in zee. Zowel de OSPAR-commissie, de ministerile Noordzeeconferenties als de Verenigde Naties noemen afval in zee een ernstig probleem. Allen erkennen ze de kwalijke gevolgen die met deze verontreiniging gepaard gaan: de aanzienlijke ecologische impact en de negatieve invloed op de kust en op de economie van de lokale kustgemeenschappen.
Ondanks de politieke erkenning van afval in zee is er verdere actie nodig. De OSPAR-conferentie heeft een belangrijke bijdrage geleverd om dit milieuprobleem aan te pakken:
- het "Pilot Project Report" over "Monitoring" van marien strandafval werd afgerond
- Belgi en Nederland namen het initiatief om een nieuw "Marine Beach Litter"-programma op te starten
- de richtlijnen voor het project "Fishing for Litter" werden vastgelegd (met de medewerking van de vissers die afval sorteren op zee)
- de samenwerking met het United Nations Environment Programme (UNEP) wordt opgestart
Meer informatie over het OSPAR-verdrag: www.ospar.org
Bron : belgie.be