Op 16 februari werd het Protocol van Kyoto van kracht. Door het groot aantal landen dat zich hiermee achter de strijd tegen een mondiaal milieuprobleem schaart, is dit politiek gezien een historische stap. De gendustrialiseerde landen (op enkele na) verbinden zich officieel tot een vermindering van hun uitstoot van broeikasgassen in de periode 2008-2012 ten opzichte van 1990. Elk van deze landen heeft een individuele reductiedoelstelling. De som van deze individuele doelstellingen had een reductie met minstens 5% moeten opleveren, maar door de weigering van de VSA het Protocol te ratificeren, klopt dit niet meer.
In het licht van het gigantische klimaatprobleem, is Kyoto slechts een heel beperkte stap, maar wel een noodzakelijke. Zonder het realiseren van de Kyoto-afspraken zou de door de EU maximaal vooropgestelde opwarming (+2C t.o.v. het pre-industrieel niveau) hoogst waarschijnlijk overschreden worden. Door Kyoto blijft deze doelstelling haalbaar, zij het mits een nog veel grotere daling van de broeikasgasuitstoot in de gendustrialiseerde landen n 2012. Dit vereist een grondige aanpassing van ons gedrag als energieverbruikers. De haalbaarheid van de 2C-doelstelling is ook afhankelijk van de medewerking van de VSA en van een aantal sterk ontwikkelende economien zoals China en India.
Extra info :