Rioolbeheer kostte in 2017 en 2018 50 euro per Vlaming of zo’n 80 eurocent per verbruikte m3 drinkwater. Dat blijkt uit het recente rapport van de VMM ‘Financiële cijfers rioolbeheer in Vlaanderen 2017-2018’.
Er zijn grote verschillen tussen de rioolbeheerders onderling. Deze zijn deels het gevolg van een verschillende boekhoudkundige verwerking. De kosten van de meeste rioolbeheerders kennen een stabiel verloop met over de laatste 5 jaar een stijgende tendens.
De middelen, nodig om de kosten voor riolering te financieren, worden grotendeels via de integrale waterfactuur van de Vlaamse gezinnen en bedrijven verkregen. Ook de Vlaamse Regering subsidieert een deel van de kosten. Gemiddeld bedroegen de gerapporteerde middelen per Vlaming 54 euro in 2013 en dat is gestegen naar 68 euro in 2018.
Kostendekkend
Voor 85 procent van de gemeenten is het rioolbeheer kostendekkend. Met een opbrengst van 68 euro per Vlaming is de gemiddelde kostendekkingsgraad 136% procent in 2018. Dit wil zeggen dat de totale opbrengsten voldoende waren om de totale kosten te dekken. De kosten bestaan hoofdzakelijk uit de afschrijvingskosten van investeringen. Het boekhoudkundig resultaat wordt overgeboekt naar het volgend boekjaar of gereserveerd voor de toekomst.
De intergemeentelijke samenwerkingsverbanden geven in hun prognose voor de periode 2019-2024 aan dat er sterk geïnvesteerd zal worden: in totaal zo’n 1,96 miljard euro, of 1 miljard euro meer dan in de periode 2014-2018. Daardoor zullen de afschrijvingskosten geleidelijk aan stijgen, wat voor een daling zal zorgen van de kostendekkingsgraad.
De kostendekkingsgraad toont aan hoe goed een onderneming bezig is, maar zegt echter niets over de effectieve kaspositie van de rioolbeheerders. M.a.w. of er voldoende liquide middelen zijn om alle uitgaven te kunnen betalen.
Voor de evaluatie van het tarief en de correcte aanwending van de saneringsmiddelen moet naar de kasstromen gekeken worden en dit over een langere periode.
Negatieve investeringskasstroom
De operationele kasstroom was voor de intergemeentelijke samenwerkingsverbanden in 2018 niet voldoende om de andere uitgaven te financieren. Zelfs met de subsidie-ontvangsten was er een tekort van bijna 63 miljoen euro. Dit wil zeggen dat de intergemeentelijke samenwerkingsverbanden een beroep hebben gedaan op externe middelen. Meestal zijn dit leningen.
Door de voorspelde forse stijging van de investeringsuitgaven, zal de investeringskasstroom de komende jaren negatief blijven.
Lees het rapport ‘Financiële cijfers rioolbeheer in Vlaanderen 2017-2018’
Bron: Vlaamse Milieumaatschappij, Vlaamse Overheid