15 juni - Het auditverslag van het Rekenhof over de cordinatie van het federale beleid inzake duurzame ontwikkeling wijst op het verschil tussen de engagementen die de overheid is aangegaan en de effectieve verwezenlijkingen. Tot nu toe is de federale regering er niet in geslaagd haar federaal plan inzake duurzame ontwikkeling om te smeden tot een echt strategisch instrument. Ook is het de regering niet gelukt om de criteria van duurzame ontwikkeling te integreren in het beheer van haar domeinen en diensten. Het Rekenhof verheugt zich erover dat de Ministerraad op 25 maart 2005 als reactie op zijn audit een actieplan heeft goedgekeurd. Toch blijft het erbij dat een herziening van de wet onontbeerlijk is.
Duurzame ontwikkeling is een ontwikkeling die voorziet in de behoeften van vandaag zonder de mogelijkheden van de toekomstige generaties in het gedrang te brengen. Volgens de wet van 5 mei 1997 betreffende de cordinatie van het federale beleid inzake duurzame ontwikkeling vergt duurzame ontwikkeling een veranderingsproces dat wijzigingen impliceert in het gebruik van hulpbronnen, in de bestemming van investeringen en in de institutionele structuren. De te nemen maatregelen worden om de vier jaar vastgelegd in een federaal plan inzake duurzame ontwikkeling.
Om te evalueren hoe dat plan in de praktijk wordt omgezet, heeft het Rekenhof een casestudy gemaakt van het gedeelte dat handelt over de manier waarop de staatsdiensten omspringen met hun niet-hernieuwbare hulpbronnen. Het Rekenhof stelt vast dat de strategische doelstellingen zwak zijn en gedefinieerd zijn zonder een voorafgaande stand van zaken. Meer dan vier jaar na hun goedkeuring in het eerste federaal plan inzake duurzame ontwikkeling (2000-2004) blijft het onmogelijk te evalueren in hoeverre die doelstellingen werden gerealiseerd.
Het Rekenhof heeft ook onderzocht welke structurele moeilijkheden de wet en de afgeleide besluiten opwerpen. Die moeilijkheden kunnen de kloof tussen woord en daad verklaren. De wet van 1997 organiseert immers een cyclisch leerproces. Door dat leerproces kan het vierjaarlijkse plan inzake duurzame ontwikkeling rekening houden met de lessen van de tweejaarlijkse federale rapporten die de bestaande toestand evalueren en de verwachte ontwikkelingen beschrijven. De wet is gebaseerd op een actielogica die, om succesvol te zijn, van de Staat vereist dat hij een voorbeeldfunctie vervult, in netwerk opereert, impulsen geeft en de middelen voor een continue ondersteuning biedt.
Het Rekenhof heeft vastgesteld dat het voorgeschreven tijdschema voor de federale rapporten niet is nageleefd, dat de middelen niet in verhouding staan tot de te nemen acties en dat de processen traag verlopen en niet erg afdwingbaar zijn. Het verschil tussen woord en daad kan ook worden verklaard doordat geen enkele institutionele speler opdracht heeft gekregen om de actie te leiden. Het principe van een vierjaarlijks plan haakt bovendien niet goed in op een regeringstermijn en er is risico op overlapping met de regeringsverklaring. Zonder een wetsherziening acht het Rekenhof het weinig waarschijnlijk dat resultaten kunnen worden geboekt binnen een redelijke termijn.
Het Rekenhof beveelt aan het federaal plan van vier jaar te vervangen door een plan op middellange en lange termijn (van tien tot dertig jaar) dat de toekomstvisie van de Staat omschrijft. De tussentijdse doelstellingen en de nodige acties zouden o.m. worden gentegreerd in de beleidsnota's en begrotingsdocumenten.
In antwoord op de audit van het Rekenhof heeft de Ministerraad op 25 maart 2005 een reeks maatregelen goedgekeurd om de opgeworpen problemen te verhelpen. De Ministerraad is echter van oordeel dat de wet op doeltreffende wijze kan worden uitgevoerd en vraagt de Senaat zich te buigen over de definitie van een langetermijnstrategie en de uitwerking van het plan ten opzichte van de regeertermijn.
Het Rekenhof heeft het eindverslag van de audit dat het volledige antwoord van de Ministerraad bevat, aan het Parlement gezonden.
Bron : het Rekenhof
Downloaden verslag "De cordinatie van het federale beleid inzake duurzame ontwikkeling, juni 2005. "
- Integraal verslag (68 blz.)
- Samenvatting (1 blz.)
- Conclusies en aanbevelingen (7 blz.)