Ongeveer 25 000 km2 waardevolle natuur werden toegevoegd aan het Natura 2000-netwerk. Dit netwerk van beschermde natuurgebieden is het door de EU bij uitstek gehanteerde wapen in haar strijd om het behoud van de rijke biodiversiteit in Europa. De Commissie heeft nu haar formele goedkeuring gehecht aan de opname van 235 nieuwe gebieden die door de lidstaten met het oog op erkenning als "gebieden van communautair belang" zijn voorgedragen. De lidstaten hebben zes jaar de tijd om de nodige maatregelen te nemen om deze gebieden te beschermen. Deze laatste uitbreiding betreft 20 lidstaten en de negen biogeografische regio's: de Alpiene regio, de Atlantische regio, de regio van de Zwarte Zee, de boreale, de continentale, de Macaronesische, de mediterrane en de Pannonische regio en de steppenregio. Natura 2000 beslaat nu 768 000 km2 (17,9 %) van het grondgebied, en meer dan 217 000 km2 (ongeveer 4 %) van de zeeën van de EU.
Commissaris Potočnik zei hierover: "Ik wens de lidstaten te feliciteren met deze nieuwe significante bijdrage aan de bescherming van het natuurpatrimonium van Europa. Het Natura 2000-netwerk is de ruggensteun bij onze inspanningen om de natuur te beschermen en is van vitaal belang voor de biodiversiteit. Bovendien zorgt dit netwerk voor aantrekkelijke plekken om te verkennen en te ontspannen en kunnen er met dit waardevolle natuurpatrimonium als basis nieuwe economische activiteiten worden opgezet. De uitbreiding is goed nieuws zowel voor de natuur als voor ons."
De belangrijkste bij de uitbreiding betrokken landen zijn het Verenigd Koninkrijk, Roemenië, Letland, Italië, Zweden, Bulgarije, Denemarken, Frankrijk, Slowakije, Estland en Malta.
De opvallendste toevoeging aan het netwerk van dit jaar is de door het VK voorgedragen "Dogger Bank" (12 330 km2), een ondiep gebied in het centrale gedeelte van de noordzee dat hoofdzakelijk uit overstroomde zandbanken bestaat. Samen met naburige Duitse en Nederlandse gebieden vormt het een uitgebreid grensoverschrijdend Natura 2000‑gebied van meer dan 18 000 km2. Aanvankelijk werd de "Dogger Bank" aangewezen om de uiterst productieve zandbankhabitats die voor talrijke commerciële visserijbedrijven belangrijke vijvers voor kuit‑ en pootvis vormen. De aanwijzing als beschermd natuurgebied zal het gecoördineerde beheer ervan alsook de gezamenlijke inspanningen van de betrokken lidstaten om passende visserijmaatregelen te nemen, vergemakkelijken.
De belangrijkste uitbreidingen in de Oostzee worden gevormd door 10 nieuwe door Zweden en Letland aangewezen mariene gebieden. In deze gebieden bevinden zich soortenrijke zandbanken en rifhabitats die als vitale voedselgebieden voor robben en migrerende vissen fungeren. Deze 10 gebieden beslaan een mariene oppervlakte van haast 4 000 km2.
In verhouding tot zijn omvang was Malta het land dat de grootste bijdrage leverde. Het heeft tot dusverre 183 km2 mariene gebieden aangewezen en zo de basis gelegd voor een solide marien netwerk in de omringende wateren. De aanwijzing van de nieuwe Maltese mariene gebieden draagt bij aan de instandhouding van Posidonia-zeegrasvelden en onderwaterriffen en de gebieden zorgen voor een vitale habitat voor de inheemse Maltese tolhoorn, Gibbula nivosa, een felgekleurde zeeslak.
Aan land vond de grootste uitbreiding van het netwerk plaats in Roemenië. Dat land voegde 100 gebieden toe en breidde vele gebieden uit zodat deze alle tezamen nu zowat 42 000 km2 beslaan. De toegevoegde gebieden omvatten een ruime reeks soortenrijke graslanden en bossen en vitale habitats voor talrijke zeldzame en bedreigde soorten, waaronder vleermuizen en amfibieën. Samen met de door Bulgarije en Slowakije voorgedragen extra gebieden, zorgen de nieuwe Roemeense Natura 2000-gebieden ook voor een betere bescherming van de rijke inheemse visfauna in het bekken van de Donau.
Achtergrond
Natura 2000 is een netwerk van beschermde gebieden dat bestaat uit speciale beschermingszones die tot stand zijn gebracht uit hoofde van de Europese habitatrichtlijn en de Europese vogelrichtlijn. Natura 2000 is geen keurslijf: activiteiten als landbouw, toerisme, bosbouw en recreatie kunnen binnen het netwerk nog steeds plaatsvinden, zolang ze maar duurzaam en in harmonie met de natuurlijke omgeving zijn.
De lidstaten selecteren hun Natura 2000-gebieden in het kader van de habitatrichtlijn in samenwerking met de Commissie. Na de selectie erkent de Commissie de gebieden, zoals ook nu, officieel als "gebieden van communautair belang". Dit proces bevestigt de officiële status van de gebieden en legt ook de verplichtingen vast die uit de bescherming voortvloeien. De lidstaten hebben vervolgens zes jaar de tijd om de nodige beheersmaatregelen te nemen en de gebieden als speciale beschermingszones aan te wijzen.
De laatste toevoeging betreft 20 lidstaten en breidt het netwerk uit met 235 "gebieden van communautair belang". Deze recente uitbreiding heeft betrekking op de negen biogeografische regio's van het netwerk: de Alpiene regio, de Atlantische regio, de regio van de Zwarte Zee, de boreale, de continentale, de Macaronesische, de mediterrane en de Pannonische regio en de steppenregio.
De variatie aan beschermde gebieden is immens en gaat van bloemrijke graslanden tot grotten en lagunes. De negen biogeografische gebieden van het netwerk weerspiegelen de grote verscheidenheid aan biodiversiteit in de EU.
De biodiversiteit - een schaarse bron die staat voor de diverse levensvormen op aarde - verkeert in een crisissituatie. Soorten gaan met een nooit geziene snelheid verloren en dat heeft onomkeerbare gevolgen voor onze toekomst. De Europese Unie trekt hiertegen ten strijde en heeft zichzelf onlangs nieuwe doelstellingen gesteld: het verlies aan biodiversiteit in Europa tegen 2020 een halt toeroepen, ecosysteemdiensten zoals de bestuiving of waterkeringen beschermen (en deze diensten herstellen indien ze aangetast zijn) en de bijdrage van de EU aan de bestrijding van het wereldwijde verlies aan biodiversiteit verhogen. Natura 2000 is het middel bij uitstek om deze doelstellingen te verwezenlijken.
Nadere informatie:
Meer informatie over het EU-natuurbeleid: http://ec.europa.eu/environment/nature/index_en.htm
Voor meer informatie over deze uitbreiding, zie MEMO/12/889
Bron : © Europese Unie, 1995-2012